Tina była najwspanialszym psem na świecie… Jej mądrość i przywiązanie urzekały wszystkich dookoła… Gdy któryś z
domowników wyszedł z domu zawsze wskakiwała na parapet w kuchni i czekała, a gdy wrócił nie było końca radości i powitań.
Nawet po 5 min. nieobecności… Zawsze leżała na kolanach swojej ukochanej Pani… Zawsze była wesoła i wszystkich tym
zarażała… Niemalże do samego końca…

Teraz niestety już Jej nie ma… Była bardzo chora i musieliśmy podjąć tą najcięższą w życiu decyzję…
Odeszła 20.12.2009 r. o godzinie osiemnastej… To będą pierwsze święta bez niej… Po trzynastu latach… W domu pustka…
Nie słychać szczekania, gdy ktoś dzwoni do drzwi… Skrobania do drzwi mojego pokoju… Brak jej mądrego spojrzenia… Jej
pięknych oczu… Wszędzie gdzie teraz spoglądam widzę Tinkę… A czasami słyszę jak skrobie do moich drzwi, żebym Ją
wpuścił… Tak bardzo mi Jej brakuje… Nam…

Mam tylko nadzieję, że znalazła w niebie babcię i leży jej teraz swoim zwyczajem na kolanach, liże po ręcę i czeka na nas…

Dziękujemy Ci, że z nami byłaś…

Kocham Cię Tinko i bardzo tęsknię… Nie mówię „żegnaj” tylko „Do widzenia”… Na pewno się jeszcze spotkamy… I na pewno
wyjdziemy jeszcze na niejeden spacer…