Kuba był bardzo ruchliwym pieskiem, te ostatnie miesiące które musiał spędzić unieruchomiony w naszym domu były
dla Niego męczarnią. Nie mogliśmy patrzeć na Jego cierpienie, nie pomagały lekarstwa i zabiegi rehabilitacyjne, pies
marniał w oczach. Długo odwlekaliśmy decyzję o Jego uśpieniu, ciągle nie gasła w nas nadzieja, że może jeszcze będzie
lepiej, ale nie było. 09.05.2008 r. to był piątek, o godzinie 19.00 przyjechał weterynarz, pożegnaliśmy się z Kubutkiem
wszyscy, umierał na naszych rękach w swoim ogrodzie.

Bardzo nam Go brakuje, to był pies z charakterem, jedyny w swoim rodzaju, kochany, mądry, śliczny i nasz.