W ostatnich dniach czuła się coraz gorzej, nie miała już siły. Leczyłam ją ponad miesiąc, jednak ostatnie dni były dla
niej ciężkie. Gdy wróciłam do domu była taka zimna. Chociaż przygotowywałam się i wiedziałam, że to się stanie, nie
sądziłam, że to będzie tak bolało. Brakuje mi jej teraz, bo zawsze gdy było mi smutno ona przy mnie była. Mogłam się przytulić do niej i wszystkie smutki
szły w niepamięć. Miała problemy z oddychaniem, bo rak przerzucił się jej na płuca i umarła zapewne nie potrafiwszy wziąć
powietrza, a mnie przy niej nie było… nie zdążyłam :/

Kropeczka będzie na zawsze w moim sercu i chcę by wspomnienie o niej przetrwało dłużej niż będzie trwać moje życie.
Bardzo za nią tęsknię…