|
Sonia #2 |
|
Sonia – moje szczęście i moja miłość, mój króliczy ogonek i mój nosek. Moja milaska, która zawsze jest ze mną- nie wierzę i nie chcę wierzyć! Nie mam ochoty żyć bez niej, każdy dzień jest bez sensu. W chwilach ciężkich i złych ona jako jedyna była- nawet nie umiem pisać- była- buuu- moją radością i moją pociechą, każdy dzień zaczynałam z nią i każdy dzień kończyłam (wstawałam w nocy żeby ją przykryć, żeby jej nie było zimno) całowałam ją po brzuszku, jadła ze mną, spała ze mną, wszystko co robiłam robiłam z nią.
Żałuję każdego dnia spędzonego poza domem- te 8 miesięcy w Warszawie to koszmar- musiałam wyjechać i zostawić ją- została z siostrą, mamą i bratem- wszystko było OK. Widziałam ją 9.06.2005- tak się cieszyłam, że ją widzę- jak zwykle wtulała mi łepek pod pachy i aż piszczała z radości na mój widok- ja również byłam szczęśliwa, że ją widzę- moje łzy szczęścia na jej widok zawsze były prawdziwe. Zawsze po wejściu do domu witałam się z nią, a dopiero później z domownikami. To SONIA nadawała sens, dzięki niej miałam swój azyl, kogoś kogo kochałam i kocham i kto |
|
smutna |