Pysiulka sierpień 2001 – kwiecień 2011

Dziś 12.04.2011 r. odeszła po 10 wspólnych latach moja najukochańsza i najwierniejsza PYSIULKA.

Byłaś jasnym promyczkiem od początku swego krótkiego życia. Bawiłaś się, pływałaś, uczyłaś się w mig każdej komendy i sztuczki, kochałaś las i długie spacery. Wychowałaś ze mną Agę – moją córkę, Kubę doprowadziłyśmy razem do wieku młodzieńczego. Zawsze strzegłaś ich i opiekowałaś się nimi lepiej niż najlepsza opiekunka. Byłaś ze mną w bardzo trudnych momentach mojego życia, o których wiedziałyśmy tylko my, bo tylko Ty najlepiej mnie zawsze rozumiałaś, najpiękniej umiałaś pocieszyć. Rozmawiałyśmy bez słów. Ty także zwracałaś się zawsze tylko do mnie, choć w naszym domu ciągle było tłoczno.

Miłości, cierpliwości i wierności każdy mógłby się od Ciebie uczyć.

Teraz jest pustka, cisza…Nie słyszę w nocy Twego oddechu, chrapania, chłeptania wody z miski… Rano nikt nie budzi zimnym nosem i ciepłym jęzorem…Wieczorem nie czuję Twojego ciepła obok… Nikt nie wita nas przy furtce…Nikt nie patrzy wiernie, z bezgraniczną miłością…Nikt nie kładzie się na tarasie i nie czuwa nad naszym spokojem…Nikt szczekaniem nie ostrzega przed obcym …Tęsknię mocno… Boli…

Ty śpij spokojnie w naszym ogródku pod brzózką, bądź zdrowa, radosna i zawsze młoda, czekaj na mnie, kiedyś poszukam Cię za Tęczowym Mostem…

Żegnaj…Twoja na zawsze Beata z Agą, Kubą i Pawłem.

To tylko pies…
To tylko pies, tak mówią, tylko pies…
A ja powiem
Że pies to często więcej jest niż człowiek
On nie ma duszy, mówią…
Popatrzcie jeszcze raz
Psia dusza większa jest od psa
My mamy dusze kieszonkowe
Maleńka dusza – wielki człowiek
Psia dusza się nie mieści w psie
I kiedy się uśmiechasz do niej
Ona się huśta na ogonie
A kiedy się pożegnać trzeba
I psu czas iść do psiego nieba
To niedaleko pies wyrusza, bo
Przecież przy tobie jest psie niebo
Z tobą zostaje jego dusza …