Niestety po 9 latach życia miał straszny wypadek. Gdy biegł za piłeczką spadła na niego płyta chodnikowa- w zasadzie
połowa. Stało się to na moich oczach. Podbiegłam do niego- biedak leżał nieprzytomny, a z głowy ciekła mu krewka.
Załamana wzięłam go na ręce i pobiegłam do weterynarza. Na szczęście okazał się twardym zawodnikiem i skończyło się
lekkim wstrząśnieniem mózgu.

Bimbo wiernie mi towarzyszył przez 18 lat i 9 miesięcy, aż do dzisiejszego dnia. Od jakiegoś czasu chorował na raka
jakiegoś gruczołu nad odbytem i niestety choroba pokazała swoje najgorsze oblicze. Już od jakiegoś czasu widać było, że
się męczy, przy czym ten guz zaropiał i od psa śmierdziało niemiłosiernie. Jednak chodził, jadł i się cieszył- do
minionego poniedziałku 4 maja 2009 roku. W zasadzie w ciągu jednego wieczoru choroba zaczęła go po prostu zżerać.
Sparaliżowało mu tylne łapy, biedak nie mógł chodzić, spać- nie pomagały nawet tabletki naproxen, ani zastrzyki od
weterynarza. Wył i jęczał przez prawie 2 doby- praktycznie się zamęczył. Operacja w takim wieku nie była wskazana.
Podjęliśmy więc najtrudniejszą decyzję o uśpieniu go dziś o 14. Poszedł tata z bratem- ja nie miałam mocy psychicznej.

Bimba już z nami nie ma od kilku godzin, a ja cały czas myślę, że zaraz do mnie przyleci, że podrzuci mi noskiem
piłeczkę, że się przytuli. Bardzo trudno będzie mi się pogodzić z jego odejściem, bo był moim najwierniejszym
przyjacielem, moją iskierką, promykiem, który zawsze mnie rozweselał. Nie pamiętam też jakie jest życie bez psa. Wierzę
jednak, że spotkamy się za Tęczowym-Mostem :)

Dla mojego ukochanego Bimba- najpopularniejszego psiaka-staruszka na całym osiedlu :)